سالروز امامت حضرت مهدی علیه السلام

امروز روز شاهی میر دو عالم است                                          روز امــامـت قـائـم اولادِ خـاتـم است

حق آمده است و باطل از امروز رفتنی است                              در ارض ولوله است و هلهله در عرش اعظم است

جـنّ و ملـک همـه در شـادی و سرور                                               گـویـی که روز انتصـاب نبـی مکرّم است

روز هلاک ظلـم رسید و حیـات عـدل                                               شادی شیعیـان شد و بر فاسقـان غـم است

مهــدی به تخت امـامت جلـوس کـرد                                   پایان درد و زجر و غم و رنج و ماتـم است

با ایـن غزل که «تائب سیستان» سروده است                             او را شفـاعت حضـرت مهدی مسلّـم است

تائب سیستانی

جان جهان

اَیا، مها، صنمی، که جان جملـه جهـانی                                               مـدام همدم مایی، رفیـق بخت جوانی

کجاست خاک درت‌ای همای دشت محبّت؟                              که کحل دیده نمایم، بگیرم از تو نشانی

نگشته لایـق دیـدار روی چـون مه تـو                                               جهـان پر زجفا، زین سبب زدیده نهانی

به جان نازنین تو من خسته از فراق جمالت                               شدم مها تو کجایی، که گَرد غم بنشانی؟

اسیر غربت خویشم، دچار غصّه و دردم                                                مرا چو بلبل عاشق به هر کجا چه پرانی؟

زباغ وصـل جهانی بریـده سوی تو آیم                                                بـگو به دوزخ هجران چرا مرا تو دوانی؟

همه به شوق لقایند و ما به عشق وصالیم                                              تـو باغبـان لقـایی هـزار بـهتر از آنـی

به پاس گریه «تائب»، ز راه لطـف و کرامت                              بیا شبی به سرایش تـویی که شاه سرانی

تائب سیستانی