دهم:كفعمى در كتاب«مصباح»دعايى نقل كرده و فرموده است:سيّد ابن طاووس اين دعا را براى ايمن شدن از ستم سلطان و نزول بلا و چيرگى دشمنان و ترس و تنگدستى و دلتنگى ذكر كرده،و آن از دعاهاى صحيفه سجّاديه است، پس هرگاه از زيان آنچه ذكر شد در هراس بودى آن را بخوان.و دعا اين است:
يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ وَ يَا مَنْ يُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ المَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ وَ جَرَى بِقُدْرَتِكَ الْقَضَاءُ وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ لا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلا مَا دَفَعْتَ وَ لا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلا مَا كَشَفْتَ وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ فَلا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ وَ لا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ وَ لا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ وَ لا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ وَ لا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ وَ لا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ ،
اى آنكه گرفتاريهاى سخت تنها به وسيله او بازگردد،اى آنكه تيزى تيغ دشواريها به او درهم شكسته شود،اى آنكه بيرون آمدن از رنجها و راه يافتن به سوى عرصه گشايش تنها از او درخواست گردد،در برابر توانايىات سختيها رام شد،و به لطف اسباب و وسائل فراهم گشت، و به نيرويت قضا جارى شد،و امور براساس ارادهات گذرد،پس اشياء تنها نه به گفتارت بلكه به ارادهات فرمان پذيرند،و تنها به ارادهات قبل از نهى كردنت باز داشتهاند،تنها تو براى رفع گرفتاريها خوانده شدى،و در بلاهاى سخت پناهگاهى،چيزى از آن بلاهاى سخت دفع نگردد جز آنچه تو دفع كردى،و چيزى از آن گشوده نشود مگر آنچه تو گشودى،پروردگارم مشكلى به من رسيده كه سنگينىاش مرا به زحمت انداخته است،و دشوارى بر من فرود آمده كه به دوش كشيدنش مرا گرانبار نمودهاست آرى آن را تو به قدرت خويش بر من فرود آوردى،و با نيرويت متوجّه من ساختى،پس از آنچه مرا در آن وارد كردى بيرون كنندهاى نيست و از آنچه متوجه من نمودى بازگردانندهاى وجود ندارد و از آنچه تو بستى گشايندهاى نمىباشد و از آنچه تو گشودى كسى را ياراى بستن نيست و بر آنچه تو سخت گرفتى آسان كنندهاى وجود ندارد و براى آنكه تو از يارىاش دريغ ورزيدى ياورى نيست،بر محمّد و خاندانش درود فرست،و گشايش را پروردگارا به كرم و فضلت به روى من بگشا،
وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيمَا شَكَوْتُ وَ أَذِقْنِي حَلاوَةَ الصُّنْعِ فِيمَا سَأَلْتُ وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجا هَنِيئا وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجا وَحِيّا وَ لا تَشْغَلْنِي بِالاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ وَ اسْتِعْمَالِ سُنَنِكَ [سُنَّتِكَ] فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعا وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّا وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ [وَ ذَا الْمَنِّ الْكَرِيمِ فَأَنْتَ قَادِرٌ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ]
و چيرگى اندوه را به نيروت از من برگير،و مرا در آنچه از آن به تو شكايت نمودم خوشبينى عطا فرما،و شيرينى رفتارت را نسبت به آنچه از تو خواستم به من بچشان،و از پيشگاه خود مهر و گشايش گوارايى به من ببخش،و از نزد خود را نجات فورى برايم قرار ده،و از محافظت در انجام واجبات،و به كار گرفتن احكامت در زندگى مرا غافل مساز،پروردگارا از مشكلى كه بر من فرود آمده سخت به تنگ آمدم،و وجودم را به خاطر حادثهاى كه برايم رخ داده اندوه فرا گرفته است،تنها تو توانايى براى برطرف ساختن آنچه به آن دچار شدم و دفع آنچه در آن افتادم،پس به فضل خويش آن را برايم به انجام برسان،هرچند خود را سزاوار آن از سوى تو نمىدانم،اى صاحب عرش بزرگ،و داراى نعمت كريمانه،تنها تو نيرومندى،اى مهربانترين مهربانان،دعايم را اجابت كن اى پروردگار جهانيان.