حجت الاسلام والمسلمین حاج سید علی اكبر ابوترابی رحمه الله
در سال 1318 ه. ش. در شهرستان مقدس قم متولّد شد. تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را با موفقیت طی نمود و موفق به اخذ دیپلم ریاضی شد. پس از آن در سال 1337 با میل و اشتیاق شخصی خودش و موافقت والد معظّم شان، برای تحصیلات علوم حوزوی به مشهد مقدس عزیمت نمود و در مدرسه نواب مستقر شد.
دروس مقدماتی و دورۀ سطح را با جدیت و تلاش شبانه روزی در حوزۀ علمیۀ مشهد گذراند و از استادان بزرگی چون: ادیب نیشابوری در ادبیات و مرحوم آیت الله شیخ مجتبی قزوینی بهره برد. برای ادامه تحصیل به قم بازگشت و در مدرسۀ حجتیه، مستقر گشت و از محضر علمای بزرگ حوزۀ علمیۀ قم استفاده نمود.
مرحوم ابوترابی با شروع نهضت امام خمینی رحمه الله در سال 42 وارد جریانات سیاسی شد و در تظاهرات مردم قم، در پانزدهم خرداد، حضوری فعال داشت. در هجوم عوامل رژیم ستم شاهی به مدرسه فیضیه، مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
با تبعید حضرت امام رحمه الله به نجف اشرف، او نیز به نجف مشرف شد. از درس خارج فقه و اصول معظم له بهره برد. همچنین از محضر شهید آیت الله العظمی غروی ـ كه در سال‌های اخیر به دست رژیم بعثی به شهادت رسید ـ بهره علمی برد. علاوه بر آن، در یك بحث خصوصی در منزل حضرت آیت الله وحید خراسانی همراه با جمعی از دوستانش شركت می‌كرد.
در نجف اشرف، درس ولایت فقیه حضرت امام را چاپ نمود و به ایران و نقاط دیگر ارسال می‌كرد و نیز اطلاعیه‌های امام رحمه الله را به ویژه در مكه مكرمه و حجاز، منتشر و پخش می‌كرد علاوه بر آن در انتقال پیام‌ها و اطلاعیه‌های امام به داخل كشور با فداكاری و شجاعت تمام بارها اقدام نمود و از هیچ خطری نهراسید.
هنگام بازگشت به ایران در مرز خسروی بازداشت و به زندان كمیته و سپس اوین منتقل گردید. پس از آزادی از زندان، فصل جدیدی در فعالیتهای سیاسی ایشان باز گردیده، فعالیت ایشان به صورت عمیق‌تر شروع شد و به همراه شهید مجاهد سید علی اندرزگو، علاوه بر مبارزات سیاسی، به سازماندهی جهاد مسلحانه همت گماشت. در این دوره بارها مورد تعقیب ساواك قرار گرفت با شهیدانی چون رجایی، ارتباط نزدیك و همكاری تنگاتنگی داشت. در جلسات ماهانه شهید آیت الله بهشتی شركت می‌نمود و از نزدیك با آن شهید عزیز در زمینه جذب نیروهای فعال و تحصیل كرده همكاری داشت. او با سایر مبارزین و علمای مجاهد دوران ستم شاهی از جمله، رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه‌ای نیز ارتباط و همكاری داشت كه از پیام معظم له به مناسبت درگذشت جانسوز حاج آقا ابوترابی و نیز پیام‌های سایر شخصیت‌ها می‌توان این نكته را احساس نمود. از دیگر فعالیتهای ایشان در آن دوران سركشی و رسیدگی به خانواده‌های زندانیان سیاسی می‌باشد.
آن مجاهد خستگی ناپذیر در شب شهادت شهید اندرزگو همراه ایشان بود. به لطف الهی از گزند مزدوران ساواك مصون ماند.
در جریان پیروزی انقلاب، فرماندهی گروهی را به عهده داشت كه كاخ سعدآباد را تصرف كردند. امكانات و وسایل آن را ضبط نموده و به مقامات مسئول تحویل داد.
با شروع جنگ تحمیلی، با لباس رزم در جبهه حاضر شد و در كنار شهید دكتر چمران به سازماندهی نیروهای مردمی پرداخته، شخصا به مأموریت‌ها و عملیات رزمی شناسایی می‌رفت. در یكی از همین مأموریت‌ها، به اسارت دشمن بعثی در آمد.
در دوران اسارت با تمسك به سیرۀ ائمۀ معصومین علیهم السلام (با معنویت، سعه صدر، حلم و بردباری فوق العاده) مكر و حیله مأموران دشمن را بی تأثیر نمود و شمع محفل اسیران ایرانی گشت.
در جهت تقویت روحیه، ایمان و مقاومت آنان از هیچ اقدام و ایثاری دریغ نكرد و به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی «همچون خورشیدی بر دل‌های اسیران مظلوم می‌تابید و چون ستارۀ درخشانی، هدف و راه را به آنان نشان می‌داد و چون ابری فیاض، امید و ایمان را بر آنان می‌بارید.»
پس از آزادی، همراهی با آزادگان و رفع مشكلات آنان را، وظیفه خود می‌دانست و در این راستا هیچ سختی و مشكلی مانع او نشد.
مرحوم ابوترابی در دورۀ بعد از اسارت نیز، هرگز به زندگی شخصی فكر نكرد و به آن اولویت نداد. خانواده صبور و بزرگوار و فرزندان رشید و پاكدامن او نیز تحت تأثیر اخلاق و منش آن معلم بزرگ اخلاق و پاكدامنی، نه تنها از فعالیتهای شبانه روزی او اظهار رضایت می‌كردند بلكه خود نیز همكار و همراهی دلسوز، برای او بودند.
حجة الاسلام والمسلمین ابو ترابی دوران بعد از اسارات را در كنار مصیبت زدگان، بر بالین افراد مریض و ناتوان، در مجالس دعا و معنویت، در حال سركشی و تفقّد از آزادگان و ایثارگران و پی گیری دردها و مشكلات آنان گذراند. بیشتر روزها روزه بود. برای خدمت به بندگان خدا، لحظه‌ای را از دست نمی‌داد. در جایگاه نمایندۀ ولی فقیه در امور آزادگان نیز تلاش نمود تا مایه عزت و تقویت نظام مقدس جمهوری اسلامی و مقام معظم رهبری باشد هر مشكلی را تحمل می‌نمود و در حدّ امكان باری از دوش نظام اسلامی برمی داشت.
در دو دورۀ نمایندگی مجلس شورای اسلامی (مجلس چهارم و پنجم) با نطق‌های خود، مسئولان و كارگزاران نظام را به رعایت عدالت، توجّه به تودۀ مردم و حفظ ارزش‌های دینی دعوت می‌نمود.
تقویت و دفاع از نظام اسلامی و ولایت فقیه را واجب و ضروری می‌دانست. نسبت به شخص مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه‌ای، ارادت و اعتقاد ویژه‌ای داشت. اطاعت از ایشان و تقویت معظم له را در هر مجلس و محفلی متذكر می‌شد و پیوسته یادآوری می‌كرد كه «مبادا بری چرب و شیرین دنیا و بر اثر غفلت، به ارزش‌های انقلاب اسلامی و دست آوردهای دفاع مقدس پشت نماییم.»
عشق به خدای متعال و معصومین علیهم السلام در لحظه لحظه حیات، در سراسر وجود او نمایان بود و د ر دهۀ اخیر در تعطیلات تابستانی مجلس شورای اسلامی، با پای پیاده هر ساله از حرم امام خمینی رحمه الله به زیارت بارگاه ملكوتی حضرت علی ابن موسی الرضا علیهماالسلام می‌رفت. در این مسیر جمعی از آزادگان و دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام او را همراهی می‌كردند.
سرانجام آن مجاهد خستگی ناپذیر در تاریخ (12/3/79) در حالی كه به همراه پدر بزرگوارش حضرت آیت الله حاج سید عباس ابوترابی رحمه الله عازم مشهد مقدس و زیارت حضرت ثامن الحجج علیه السلام بودند به لقاء ا... پیوستند.
روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد.