تصویرى از حماسه رهبرى
بنده چند بار آیت اللّه خامنه اى را دیده بودم كه لباس رزم به تن داشت و به اتفاق شهید چمران به روستاى «بیت غضبان» در منطه «طراح» مىآمدند.
آنان قبل از حركت، در منزل مرحوم عباس حلفى حیدرى جلسه تشكیل مىدادند و در ساعت دوازده شب، همراه احمد حلفى و شهید مردانى به سوى خاكریز دشمن حركت مىكردند. معمولاً آیت اللّه خامنه اى پشت موتور گازىِ مرحوم عباس حلفى حیدرى سوار مىشدند و چفیه بسیجى دور گردن خود داشتند و كلاهى به سر مىگذاشتند.
وقتى آنها به سوى دشمن مىرفتند، ما بیدار مىماندیم و درگیریهاى آنها با دشمن را مىشنیدیم؛ زیرا خاكریز دشمن با محلّ استقرار ما فاصله چندانى نداشت. بعد از درگیرى مىدیدیم كه آیت اللّه خامنه اى به اتفاق شهید چمران و چهار بسیجى دیگر به منزل مرحوم عباس باز مىگشتند. (1)
مناطقى كه آیت اللّه خامنه اى و شهید چمران براى شناسایى و انجام شبیخون در منطقه جنوب انتخاب مىكردند، بسیار خطرناك بود و دشمن در آن مناطق از امكانات زرهى پیشرفته و فوق العادهاى بهره مىگرفت. (2)
مقام معظم رهبرى در شناسایى و شبیخون به دشمن و باز كردن سدّ آب كرخه فعالیت داشتند. ایشان، لباس روحانى خود را عوض مىكردند و لباس بسیجى مىپوشیدند. (3)
تواضع و آرزوى شیخ شریف
یكى از روحانیان و فرماندهان بسیار شجاع و غیور و كارآمدِ مقاومت سى و پنج روزه خرمشهر، شیخ شریف قنوتى بود. او روحیه یك لشكر را داشت و امید همگان بود؛ مخصوصاً در لحظات بحرانى و حساس. این روحانى شجاع و باصلابت، بسیار متواضع بود. روایت ذیل به این حقیقت، اشاره دارد:
صبح روز پانزده مهر 59 همراه شیخ شریف براى سركشى به مقرّمان در خیابان 45 مترى آمده بودیم. رزمندهاى رهسپار آن منطقه شده بود و خیلى خسته به نظر مىرسید.
آن جوان - كه 17 یا 18 سال داشت - آنقدر خسته بود كه تعادلش را از دست داد. نزدیك بود تفنگ از دستش بیفتد. شیخ با دیدن او به استقبالش رفت و صورتش را بوسید. بعد دو زانو نشست و به پاى رزمنده جوان بوسه زد.
زمانى كه شیخ بازگشت، معترضانه گفتم: «جناب شیخ! شما چرا این كار را كردى؟ اصلاً خوب نبود!» گفت: «تو از كجا مىدانى كار من خوب نبود؟ اینها نزد خدا ارج و قرب زیادى دارند... من خواستهاى از خدا دارم كه امید دارم با همین بوسیدن پاى یك رزمنده به آن برسم.» خواستهاش را پرسیدم و او پاسخ نگفت؛ اما مىدانستم در پى شهادت است. (4)
توصیه احمد آقا
براى انجام امور نظافت در سپاه پاوه، نوبت كارى گذاشته بودیم. روزهاى چهارشنبه هر هفته، نوبت احمد آقا بود. با اینكه فرمانده واحد عملیات سپاه به حساب مىآمد؛ اما مقید بود در هر موقعیتى، وظیفه خود را انجام دهد. سفره مىانداخت و آن را جمع مىكرد. غذا و چاى آماده مىكرد و غذا را تقسیم و ظرفها را مىشست. همچنین سرویسهاى بهداشتى را به دقت تمیز و آن را ضد عفونى مىكرد.
احمد آقا مىگفت: «فرمانده، كسى است كه در خطّ مقدّم، برادر بزرگتر باشد و در سایر مواقع، كمترین و كوچكترین برادرِ رزمندهها.» (5)
عشق ابدى به روح اللّهقدس سره
نوجوان شانزده سالهاى را به اورژانس آوردند. از بدن مطهرش دود بلند مىشد. پیكرش را مواد منفجره سوزانده بود. چهرهاش به علت سوختگى قابل تشخیص نبود. در عین حال، لبان مقدسش، آیات قرآنى را تلاوت مىكرد و خواهان سلامتى امام خمینى از خداوند بود. (6)
داوطلب شهادت
افسر عراقى در برابر آسایشگاه 9 ایستاد و گفت: به ما دستور رسیده است كه یكى از شما را اعدام كنیم. اگر كسى داوطلب نشود، خودمان یكى را انتخاب مىكنیم.
هنوز مترجم، گفته او را بهطور كامل ترجمه نكرده بود كه جوانى دلیر سر پا ایستاد. افسر با تعجب پرسید: «بیا جلو ببینم.»
جوان با متانت و صلابت جلو رفت. افسر گفت: «فهمیدى چه گفتم یا ندانسته اعلام آمادگى كردى؟» جوان پاسخ داد: «بله، متوجه شدم.»
او گفت: «اشكالى ندارد. مىتوانى قبل از اعدام، خواسته هایت را مطرح كنى.» جوان كه نماز ظهر و عصرش را با تیمم خوانده بود، تقاضاى آب كرد. بعد از آن، مشغول وضو شد. در سیماى جوان، اثرى از ترس و اضطراب نبود.
وقتى وضویش تمام شد، افسر عراقى پرسید: «چرا آماده مردن شدى؟ مگر به زندگى علاقه ندارى؟»
ایثار محمّد ناصر حقشناس
در منطقه حائل بین نیروهاى خودى و دشمن بودیم و بهطور ناگهانى به تله انفجار برخوردیم. با انفجارى كه صورت گرفت، بسیجى همراه ما و ناصر حقشناس - فرمانده اطلاعات و عملیات تیپ مسلم بن عقیل - زخمى شدند. فقط مىتوانستیم یك نفر را با خود ببریم و از طرفى، ماندن ما در آن نقطه، بسیار خطرناك بود؛ زیرا هر لحظه ممكن بود گشتیهاى دشمن سر برسند. ما مىخواستیم ناصر را برداریم؛ ولى با اشاره به نوجوان بسیجى گفت: «او را ببرید!»
ناصر فرمانده بود و سالها تجربه داشت. مجدداً ناصر گفت: «او را بردارید و بروید.»
صداى محكم ناصر، ما را بدون اختیار به حركت وادار كرد و از آنجا دور شدیم. در عین حال گفتیم: «برمىگردیم آقا ناصر، منتظر باشید.»
بالاخره بازگشتیم تا ناصر را با خود برداریم. به نقطه مورد نظر كه رسیدیم، ناصر را دیدیم كه در میان حائل نیروهاى خودى و دشمن با صورتى گلگون آرام خوابیده بود. (7)
به خاطر رهایى آنها
در عملیات خیبر، سردار على اصغر كلاته سفیرى و یارانش در محاصره دشمن در منطقه شحّا على قرار گرفتند.
على اصغر در حالى كه پشت سرش را آب و اطرافش را دشمن فرا گرفته بود، یارانش را سوار قایق كرد و به تنهایى با چند اسلحه در زمانهاى مختلف تیراندازى كرد تا دشمن سرگرم شود و نیروها از تیررس خصم زبون دور شوند.
سپس او، خود را به آب انداخت و حدود پانزده متر شنا كرد. وقتى براى نفس كشیدن سرش را از آب بیرون آورد، مورد هدف تیر دشمن قرار گرفته و به فیض عظیم شهادت رسید. (8)
به خاطر دوست
شبى براى سركشى به پاسگاه شهداى مریوان رفته، تا صبح پیش بچهها در سنگر ماندم. در آن وقت، یكى از دیگرى پرسید: «چرا من را براى پاس بیدار نكردى؟» دیگرى گفت: «چرا من راهم بیدار نكردى؟»
داشتند به هم نگاه مىكردند كه دقایقى بعد مشخص شد یكى از بچهها كه اوّل شب نوبت پاس داشته، براى اینكه دوستش بتواند بیشتر استراحت كند، او را بیدار نكرده و یك نوبت بیشتر پاس داده بود؛ ولى در آن شدت سرماى كردستان دوام نیاورده بود. وقتى به محل نگهبانى او رفتیم، دیدیم بىحركت نشسته است. همینكه به او دست زدیم، افتاد. او از شدت سرما شهید شده بود. (9)
پی‌نوشـــــــــــــت‌ها:
1) راوى: جمال حلفى، ر. ك: هویزه در هشت سال دفاع مقدس، تهران، صریر و نسیم حیات، اوّل، 1384 ش، ص 234 و 235.
2) همان، ص 233.
3) راوى: هیله حلفى، ر. ك: همان، ص 235.
4) راوى: آلبو غبش، ر. ك: سه مزار براى یك شهید، محمّد محسن شریف طبع، بازنویس: سعیدى راد، تهران، پیام آزادگان، اوّل، 1386 ش، ص 115 و 116.
5) ر. ك: روایت مقدس، ص 296 و 297.
6) ر. ك: بالین نور، ص 21، به نقل از: روایت مقدس، تهیه و تنظیم: معاونت پژوهش مؤسسه فرهنگى روایت سیره شهدا، قم، دار الهدى، اوّل، 1386 ش، ص 130 و 131.
7) راوى: قادرى و دیگران، ر. ك: گلهاى عاشورایى، ستاد كنگره شهدا و سرداران شهید آذربایجان شرقى، اوّل، 1385 ش، ج 3، ص 67 و 68.
8) راوى: طیبه تسبندى (همسر شهید)، ر. ك: فرهنگنامه جاودانههاى تاریخ، دفتر 9 (استان خراسان)، شاهد، اوّل، 1382 ش، ج 2، ص 875 و 876.
9) راوى: سردار رضا غزلى، ر. ك: قطعهاى از بهشت (جرعهاى از كوثر 3)، تهران، دفتر هنر و ادبیات ایثار، مركز تحقیقات اسلامى جانبازان، اوّل، 1379 ش، ص 122.