تا غنچه نور، خنده بر لب گل كرد ماه، آینه‌ای شد و در آن شب گل كرد
در گلشنِ آفتابی آل رسول مانند سپیده، روی زینب گل كرد
محمودتاری (یاسر)
امشب كه كند فخر به شبهای دگر آورد فلك، اختر زیبای دگر
این زینب كبری است به دامان علی یا ختم رُسُل گرفته زهرای دگر
سیدرضا مؤید
تا پهنه آسمان پر از كوكب شد مانند سپیده دیدگان شب شد
ای اهل ولا، خیمه به جنّت بزنید میلاد عقیله عرب زینب شد
محمود تاری (یاسر)
این دخت علی كه زینبش آمده نام در طاق سپهر علم، بدری است تمام
تا مادر دهر، دختر آورد و پسر دختر نشنیده كس بدین قدر و مقام
سید رضا مؤید
دختر شیر خدا، بانوی عظمی، زینب بعد صدّیقه بُوَد عصمت كبری، زینب
پرورش یافته مكتب ایمان علی تربیت یافته دامن زهرا، زینب
سید محمد خسرو
در چرخ ولایت است كوكب، زینب علّامه نارفته به مكتب، زینب
گفتم به خرد: یگانه دوران كیست؟ بی‌پرده دوبار گفت: زینب، زینب
سید علی قائمی (اعظامی)
زینب، تو كه در حنجر حق آوایی تندیس علی، آینه زهرایی
در مكتب عارفان و در دفتر عشق گلواژه انقلاب عاشورایی
سید محمّد جواد شفق
ای پرچم كربلا به دوشت، زینب قربان تو و خشم و خروشت، زینب
تا موی سرت سپید شد از غم دوست شد كعبه دل سیاهپوشت، زینب
سید محمّد جواد شفق
زینب كه نماینده بُوَد زهرا را بگرفته به دست رشته دلها را
از صبر خدائیست كه با آن همه غم شیرازه كند كتاب عاشورا را
سید رضا مؤید
زینب كه دل و روح دلیری دارد در یاری دین، سهم كثیری دارد
همچون حسن و حسین و زهرا و علی نیروی شكست ناپذیری دارد
سید رضا مؤید*
پی‌نوشـــــــت‌ها:
*. نک: اسوه صبر، محسن حافظی، انتشارات ارم، قم، چاپ اول، 1375ش.