از «دیوید بن گوریون» اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی جمله معروفی در تاریخ ثبت است كه وی گفته بود: «اگر یهودیان می‌خواهند در امن زندگی كنند باید سرزمین موعود (فلسطین اشغالی) برای غیر یهود، ناامن باشد.
این جمله كه مقدمه‌ای برای سیاست‌های تروریستی رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی بوده است، در تمام طول پنجاه و چند سال حاكمیت رژیم اشغالگر علیه صاحبان اصلی سرزمین فلسطین به كار گرفته شده ولی امروز پس از گذشت بیش از نیم قرن از عمر این حكومت تروریستی كمتر كسی را می‌توان یافت كه معتقد به وجود امنیت در فلسطین اشغالی برای زندگی صهیونیستها باشد.
روزنامه آمریكایی نیویورك تایمز اخیرا طی گزارشی از شهر بیت المقدس نوشت: اسرائیلی‌ها به ندرت مایل هستند كه در خیابان‌ها و معابر شهر حاضر شوند، زیرا از آن بیم دارند كه هدف عملیات فلسطینی‌ها قرار بگیرند. این روزنامه ضمن تشبیه این شهر به «شهر اشباح» از زبان گزارشگر خود می‌نویسد: یهودیان از سفر با وسایل نقلیه عمومی وحشت دارند، مراكز جهانگردی و اماكن عمومی عمدتا خالی است، و آن‌ها ترجیح می‌دهند كه در منازل خود باقی بمانند كه به نوعی زندانی شدن است.
این گزارش همچنین می‌افزاید افسردگی و بیماری‌های عصبی به طور بی سابقه در میان اسرائیلی‌ها شایع شده است و درمانگاه‌های بیماری‌های روانی عمدتا شلوغ است.
از سوی دیگر گزارش‌های جداگانه نیز حاكی است كه نه تنها موج مهاجرت به فلسطین اشغالی به طور بی سابقه‌ای كاهش یافته است بلكه اخبار رسیده حكایت از موج فرار اسرائیلی‌ها به خارج از فلسطین اشغالی دارند. بر اساس این گزارش‌ها طی 22 ماه گذشته یعنی از آغاز قیام موسوم به انتفاضه دوم فلسطینی‌ها حدود نیم میلیون اسرائیلی فلسطین اشغالی رابه مقصد كشورهای خارجی و عمدتا اروپایی و آمریكا ترك كرده اند.
در همین حال وضع در شهرك‌های یهودی نشین حتی بدتر از مناطق دیگر است. كمتر یهودی مهاجر حاضر می‌شود در این شهرك‌ها ساكن شود. به اذعان مقامات رژیم صهیونیستی، حتی با اعطای امتیازات و امكانات فوق العاده، از بیم حمله فلسطینی‌ها كمتر یهودی مهاجر حاضر است در این شهرك‌ها ساكن شود.
از سوی دیگر كشته شدن بیش از 600 اسرائیلی در طول دو سال گذشته یك واقعیت تكان دهنده برای جامعه اسرائیل و سردمداران صهیونیست محسوب می‌شود.
طبق آمارهای موجود تا پیش از انتفاضه دوم یعنی قیام دو سال اخیر فلسطینی‌ها وضع به گونه‌ای بود كه به طور میانگین در برابر هر یك اسرائیلی 12 فلسطینی كشته می‌شدند ولی این رقم در حال حاضر به نسبت یك اسرائیلی در برابر 3 فلسطینی رسیده است كه برای جامعه‌ای مانند اسرائیل، با توجه به محدودیت جمعیت و در عین حال امكانات و تجهیزات نظامی عظیم و حمایت‌های سیاسی قوی بین المللی یك واقعیت بسیار تلخ و تكان دهنده است.
اجرای عملیات شهادت طلبانه پی در پی، توسط فلسطینی‌ها در میان تدابیر شدید امنیتی صهیونیستها، آن هم در مناطق بسیار حساس اسرائیلی، با به كارگیری روش‌های پیچیده نظامی، نشان از مرحله جدیدی از رویارویی مبارزان فلسطینی با اشغالگران دارد كه بدون تردید رعب و وحشت شدیدی را در میان اسرائیلی‌ها و حتی آمریكائی‌ها، به عنوان حامیان این رژیم افكنده است.
احداث دیوار به اصطلاح امنیتی توسط رژیم صهیونیستی با هدف جلوگیری از ورود رزمندگان فلسطینی، بدون تردید تایید بر استیصال و درماندگی صهیونیستها در مقابله با ملت فلسطین می‌باشد.
نكته حائض اهمیت آن كه این دیوار هم اكنون توسط كسی همچون شارون احداث می‌شود كه در میان اسرائیلی‌ها به عنوان به اصطلاح «مرد آهنین» در سركوب فلسطینی‌ها شهر ت دارد.
این گونه تدابیر امنیتی پر هزینه در حالی صورت می‌گیرد كه بسیاری از سردمداران صهیونیست به بیهوده بودن آن اذعان كرده اند.
به هر حال آنچه كه صهیونیستها و حامیان آن‌ها در كاخ سفید نباید در آن تردید داشته باشند این واقعیت است كه بر خلاف خواست آن‌ها، سرزمین فلسطین متعلق به ملت فلسطین است و هرگز محل امنی برای اشغالگران نخواهد بود. بدیهی است اظهارات «بن گوریون» نیز یك خیال واهی بیش نیست (1) .
پی‌نوشــــــــت:
1) جمهوری اسلامی، 8/5/1381.