نام خدا

سر نـامه به نـام آن خداوند                                      كه دلهـا را به خوبـان داد پیوند

                                                                  ***

به نام آن كه جان را فكرت آموخت                                         چراغ دل به نور جان برافروخت

                                                                                                                              (شبستری)

                                                                  ***

به نـام خداوند جـان و خِرَد                                         كزیـن برتـر اندیشه برنگذرد

                                                                                                                              (فردوسی)

                                                                  ***

به نام آن كه دل كاشانه اوست                                      چراغ هر كسی در خانه اوست

                                                                  ***

به نـام خداوند رنگین كمـان                                       خداونـد بخشنده مهربـان

                                                                                                                              (محمود پوروهاب)

                                                                  ***

به نام آن كه گُل را رنگ و بو داد                                  ز شبنم، لاله‌ها را آبرو داد

                                                                  ***

به نام آنكه ما را نام بخشید                                          زبان را در فصاحت كام بخشید

درود از مـا سلام از حضرت او                                    دمـادم بر رسول و عترت او

            (اوحدی مراغه ای)

نام احمد

از ازل چون سقف این كاخ زبرجد ساختند                       بام ایوانش بلند از نام «احمد» ساختند

عنایات خدا

این همه گفتیم لیك انـدر بسیچ                                  بی عنایـات خدا هیچیم هیچ

            (مولوی)

اهل بیت عصمت علیهم السلام

كریمـان با بـدان هم بد نكردند                                  كسی را از درِ خـود رد نكردنـد

اگر ناقابلیـم و شرمساریـم                                       به جز عشق شمـا چیزی نداریـم

شما در ظاهر و باطـن امیریـد                                   عنایت كرده، دست مـا بگیریـد

(جواد محدّثی)

حضرت مهدی علیه السلام

گفتم شبی به مهدی از تو نگـاه خواهم                         گفتا كه من هم از تو ترك گنـاه خواهم

                                                                       ***

حُسن یوسف، دَم عیسی، ید بیضا داری                         آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری

                                                                       ***

تا كسی رخ ننماید زكسی دل نَبَرد                               دلبر ما دلِ ما بُرد و به كس رخ ننمود

دیده از دیدار مَهرویان گرفتن مشكل است                                 هر كه ما را این نصیحت می‌كند بی حاصل است

گر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوست                               همچنانش در میان جان شیرین منزل است

                                                                       ***

اگر آن گُل به تنهایی نماید چهره بر عالَم                                              شود بر مدعی پیدا كه با یك گُل بهار آید

توسل

هست سفینه نجات، عترت و ناخدا خدا                         دست در آن سفینه زن، دامن ناخدا طلب

آمرزش گناهان

یا رب به رسالت رسول ثقلین                                    یا رب به غزا كننده بدر و حنین

عصیان مرا دو نیمه كن در عرصات                              نیمی به حسن ببخش و نیمی به حسین

(خواجه عبدالله انصاری)

مقام معظم رهبری مد ظله العالی

نمی‌گویم كه در عالَم «ولی» نیست                               ولی بالاتر از «سید علی» نیست

بر آن سرو سَهی وان قد و قامت                                 سلامُ اللّه مِنّی تا قیامت

                                                                                                                              (احمد عزیزی)

                                                                   ***

در ظلمت شب طلیعه روز تویی                                  پاییز منم همیشه نوروز تویی

سوگند به روح پیر این آبادی                                     مظلوم‌تر از بهشتی امروز تویی

            (علی اكبر خالقی موحد)

شهیدان

مبادا خویشتن را واگذاریم                                        امام خویش را تنها گذاریم

زخون هر شهیدی لاله‌ای رست                                   مبادا روی لاله پا گذاریم

            (قیصر امین پور)

همت و زحمت كشیدن

همت اگـر سلسله جنبـان شود                                   مور توانـد كه سلیمـان شود

            (نظامی)

خوب بودن اسلام

جمعیت كفر از پریشانی ماست                                   آبادی میخانه ز ویرانی ماست

اسلام به ذات خود ندارد عیبی                                   هر عیب كه هست در مسلمانی ماست

همنشین بد

تو را از برگ گل هرچند دامن پاك‌تر باشد                               مشو با ناكسان همدم كه صحبت را اثر باشد

آزار ندادن

هر كس كه دلی دارد یك مور نیازارد                           كان مور هم از دلبر، دارد اثری بر دل

            (مرحوم الهی قمشه‌ای)

اهمیت شنیدن و شنونده

مستمع، صاحبْ سخن را بر سر كار آورد                      غنچه خاموش، بلبل را به گفتار آورد

(صائب تبریزی)

ارزش عبادت و سخاوت

شرف نفس به جود است و كرامت به سجود                              هر كه این هر دو ندارد عدمش بِهْ كه وجود

            (سعدی)

قدر و منزلت عالِم ربانی

عالم و عابد و صوفی همه طفلان رهند                          مرد اگر هست بجز عالم ربانی ن یست

            (سعدی)

پرهیز از كبر و تكبر

دعوی مكن كه برترم از دیگران به علم                         چون كبر كردی از همه دونان فروتری

            (سعدی)

دوست نا اهل

من از بیگانگـان هرگز ننـالم                                     كه بـا من هرچه كرد آن آشنـا كرد

روش عیب گویی

دوست دارم كه دوست عیب مرا                                 همچو آیینه رو به رو گوید

نه كه چون شانه با هزار زبان                                     پشت سر رفته مو به مو گوید

اهمیت ادب و اخلاق

از خدا جوییم توفیق ادب                                         بی‌ادب محروم ماند از لطف رب

بی ادب تنها نه خود را داشت بَد                                 بلكه آتش در همه آفاق زد

            (مولوی)

شكسته دلی

در كوی ما شكسته دلی می‌خرند و بس                                                بازار خود فروشی از آن سوی دیگر است

            (حافظ)

دیدار دوست

هر كه شود عاشق دیدار دوست                                 در گذرد یكسره از قشر و پوست

هر كه تو را با دل و جانش شناخت                              هستی خود در ره عشق تو باخت

عشق الهی

اندر دل من عشق تو چون نور یقین است                      بر دیده من نام تو چون نقش نگین است

جانبازی

خونین پر و بالیم خدایا بپذیر                                      هر چند شكسته ایم ما را بپذیر

سر در قدم تو باختن چیزی نیست                                این هدیه كوچكی است از ما بپذیر

غم دوست

غمت را غیر دل سر منزلی نیست                                ولی آن هم نصیب هر دلی نیست

كسی عاشق نمی‌بینم و گر نه                                      میان جان و جانان حائلی نیست

توفیقات الهی

گر از حق نه توفیق خیـری رسد                                 كِی از بنده خیری به غیـری رسد

مهمان دوستی

رزق ما با پای مهمان می‌رسد از خوان غیب                    میزبان ماست هر كس می‌شود مهمان ما

            (جمال عبدالرزاق اصفهانی)

مقبول واقع شدن

صالح و طالح متاع خویش نمودند                                تا كه قبول افتد و كه در نظر آید

            (حافظ)

مربی و استاد داشتن

قطع این مرحله بی همرهی خضر مكن                          ظلمات است بترس از خطر گمراهی

            (حافظ)

تقوا ارزشی

مرد خداشناس كه تقوا طلب كند                            خواهی سفید جامه و خواهی سیاه باش

آدم بودن

در مرتبه از بهیمه هم كم باشی                                   با این همه خواهی كه مكرّم باشی

انسان شدن آموز كه پیشِ قدمت                                 صد سجده كنند اگر كه آدم باشی

هوای نفْس

حذر از پیروی نَفْس كه در راه خدا                             مردم افكن‌تر از این غول بیابانی نیست

خوش‌بینی و بدبینی

مرا پیر دانای مرشد شهاب                                        دو اندرز فرمود بر روی آب

یكی آنكه بر خویش خوشبین مباش                             دگر آنكه بر خلق بدبین مباش

            (سعدی)

لذ‌ت‌های نفسانی

اگر لذت تـرك ذلت بدانـی                                      دگر لـذت نَفْس، لذت نخوانـی

آلودگیهای نفسانی

موانع تا نگردانی زخود دور                                                درون خانه دل نایدت نور

شنیدن و دیدن

محمد دیدن و یوسف شنیدن                                      شنیدن كِی بُوَد مانند دیدن

درد دل

مرا دردی است اندر دل اگر گویم زبان سوزد                            اگر پنهان كنم ترسم كه مغر استخوان سوزد

منجّم كوكب بخت مرا از بُرج بیرون كن                                               كه من كم طالعم ترسم كه آهم آسمان سوزد

بهره مند بودن از هنر

قلندران حقیقت به نیم جو نخرند                                 قبای اطلس آن كس كه از هنر عاریست

            (حافظ)

هنر عشق ورزیدن

عشق می‌ورزم و امید كه این فن شریف                        چون هنرهای دگر موجب حرمان نشود

            (حافظ)

كرَم و نیكوكاری

نمانْد حاتم طائی ولیك تا به ابد                                  بمانْد نام بلندش به نیكویی مشهور

زكات مال به در كُن كه فضله رز را                            چو باغبان ببُرد بیشتر دهد انگور

            (سعدی)

تواضع

تواضع است دلیل رسیدگان به كمال                            كه چون سوار به مقصد رسد پیاده شود

مردانه بودن در راه معشوق

من نمی‌گویم سمندر باش یا پروانه باش                        گر به فكر سوختن افتاده‌ای مردانه باش

همت داشتن

همتم بدرقه راه كن‌ای طایر قدس                                كه دراز است ره مقصد و من نو سفرم

            (حافظ)

نرمخویی و خوش زبانی

به شیرین زبانی توان بُرد گوی                                    كه پیوسته تلخی بَرَد تند روی

تو شیرین زبانی ز سعدی بگیر                                    تَرُش روی را گو به تلخی بمیر

            (سعدی)

دلیل داشتن

دلایل قوی بـاید و معنـوی                                       نه رگهـای گردن به حجت قـوی

            (سعدی)

تكبر و خود بزرگ بینی

من از بی قدری خار سر دیوار دانستم                                      كه ناكس كس نمی‌گردد از این بالا نشینیها

دانش آموختن

هر كه ز آموختن ندارد ننگ                                      دُر بر آرد زآب و لعل از سنگ

آن كه دانش نباشدش روزی                                      ننگ دارد ز دانش آموزی

            (نظامی)

پرهیز از خودبینی

هیچ خودبین خدای بین نبوَد                                      مرد خودْ دیده، مرد دین نبوَد

            (سنایی)

وحدت

این «من» و «تو» حاصل تفریق ماست                           پس «تو» هم با «من» بیا تا «ما» شویم

حاصل جمع تمام قطره‌ها                                          می‌شود دریا، بیا دریا شویم

(قیصر امین پور)

فراق

بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران                               كز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

هر كو شراب فُرقت روزی چشیده باشد                        داند كه سخت باشد قطع امیدواران

            (سعدی)

دوری از تعریف كردن

اگـر هست مرد از هنـر بهـره ور                                هنـر، خود بگویـد نه صـاحب هنر

            (سعدی)

نوآوری

قـالب این خشت به آتش فكـن                                 خشت نو از قـالب دیگـر بزن

دوستان نا اهل

هر كس به طریقی دل ما می‌شكند                               بیگانه جدا دوست جدا می‌شكند

بیگانه اگر می‌شكند حرفی نیست                                 از دوست بپرسید چرا می‌شكند

سوز و گداز داشتن

الهی سینه‌ای ده آتش افروز                                       در آن سینه دلی وان دل همه سوز

هر آن دل را كه سوزی نیست دل نیست                        دل افسرده غیر از آب و گل نیست

دلگیر نشدن از سرزنشها

در بیابان گر به شوق كعبه خواهی زد قدم                           سرزنشها گر كند خار مغیلان غم مخور