در فاصله روزهای 25 تا 27 شهریور سال 1361 در اردوگاههای فلسطینی صبرا و شتیلا در جنوب بیروت جنایاتی در جریان بود كه هنوز بعد از گذشت 21 سال ابعاد آن به طور كامل روشن نشده است. در این جنایات تكان دهنده صهیونیستها و مزدوران آنها در لبنان به فرماندهی «آریل شارون» هزاران نفر از كودك و زن و پیر و جوان آواره فلسطینی را به خاك و خون كشیدند كه برخی آمارها، تلفات این فاجعه را تا 6 هزار نفر ذكر كرده اند. این جنایت خوفناك در حالی صورت گرفت كه بر اساس یك توطئه برنامه‌ریزی شده هیچ منبع خبری مستقل در منطقه حضور نداشت و همین امر باعث شده است تا ابعاد این جنایت تاكنون همچنان در ابهام بماند. این درحالی است كه روزنامه «یدیعوت آحارونوت» به عنوان معدود منبع گزارش خبری در 25 آذرماه 1361، فقط به كشته شدن 470 نفر در این حادثه اعتراف كرد.
اردوگاههای صبرا و شتیلا كه در جنوب بیروت واقع است فلسطینی‌هایی را در بر می‌گرفت كه از همان آغاز اشغال فلسطین یعنی سال 1327 در این اردوگاه پناه گرفته بودند و بیشتر، از ساكنان منطقه «الجلیل» در شمال فلسطین اشغالی می‌باشند.
ارتش اسرائیل به فرماندهی شخص «آریل شارون» كه پس از این جنایت به قصاب صبرا و شتیلا موسوم شد، سه ماه پیش از این حادثه یعنی در خردادماه 1361 پس از عبور از مرز لبنان تا مركز بیروت پیشروی كرد و این شهر به طور كامل زیر چكمه نظامیان صهیونیست قرار گرفت.
در پی این یورش وحشیانه، رژیم صهیونیستی معاهده به اصطلاح صلحی را بر مسئولان لبنانی كه در آن زمان درگیر جنگهای داخلی بودند، تحمیل كرد و سران صهیونیست و شخص شارون در توجیهی مزورانه، هدف از اشغال بیروت را خارج ساختن گروههای فلسطینی از این كشور به عنوان منبع «تشنج» خواندند! شارون از دلایل دیگر این تهاجم، از بین بردن ساختار سازمان آزادی‌بخش فلسطین در لبنان را ذكر كرد و مدعی شد با این كار دولت لبنان از قدرتی برخوردار خواهد شد كه بتوان با آن به عنوان طرف مورد گفتگو به بحث پرداخت.
در پی این تحولات و به موازات آن با فشارهای آمریكا و سازمان ملل، یاسر عرفات رئیس ساف مجبور شد به تونس برود. او رفت ولی برخلاف وعده‌های صهیونیستها، محاصره نظامی بیروت همچنان ادامه یافت.
صهیونیستها با تقویت گروه طرفدار خود در لبنان، بشیر جمیل را به ریاست جمهوری رساندند ولی عمر حكومت وی بیش از سه هفته دوام نیافت و در جریان انفجار بمب به همراه 18 نفر ازاعضای حزب كتائب كشته شد.
این حوادث و حضور هزاران نظامی صهیونیست در بیروت صهیونیستها و شخص شارون را وسوسه كرد تا با استفاده از فرصت، به انتقام خونینی از فلسطینیها دست بزند. در این راستا، نظامیان صهیونیست به همراه شبه نظامیان لبنانی مورد حمایت اسرائیل موسوم به «نیروهای لبنانی» ، عصر روز 25 شهریور به دو اردوگاه صبرا و شتیلا یورش بردند و هر آنكس را كه در مقابل خود می‌دیدند به رگبار بستند.
فاجعه صبرا و شتیلا اولین و آخرین جنایت صهیونیستها نبوده است ولی بدون تردید یكی از خونبارترین جنایات است كه پرده از چهره كریه و ماهیت پلید صهیونیستها برداشت و جهانیان را با ددمنشیها و سبعیت این رژیم و حامیان آن بیشتر آشنا كرد. ابعاد این جنایت تا به آن حد تكان دهنده بوده است كه غربیها كه در حمایت از رژیم غاصب صهیونیستی از هیچ اقدامی فروگذار نكرده اند، مجبور شدند صدای اعتراض خود را بلند كنند و حتی هم اكنون پرونده آریل شارون به عنوان قاتل هزاران كودك و بزرگ فلسطینی در صبرا و شتیلا در دادگاهی در بلژیك در جریان است. هرچند، این دادگاه به سبب نفوذ قدرتمند لابی صهیونیسم در غرب، قدرت اعمال مجازات علیه شارون را ندارد، ولی تا همین حد می‌تواند بیانگر نفرت و انزجار جهانیان از صهیونیستها باشد و فاجعه صبرا و شتیلا را به عنوان لكه ننگی بر پیشانی صهیونیسم نزد افكار عمومی جهان زنده نگهدارد. (1)
پی‌نوشـــــــــت:
1) جمهوری اسلامی، 25/6/1382.