یكی از سنتهای حسنه، بیان احكام شرعی در مجالس و محافل است؛ اما اگر این امر با روشهای مناسب صورت نپذیرد، با استقبال مواجه نخواهد شد و به تدریج متروك و مهجور می‌گردد، چنانكه اكنون در بسیاری از مجالس و حتی جلسات و بحثهای مسجد، كم رواج شده است.
معیارهایی كه باید در بیان احكام در نظر گرفته شود عبارتند از:
1. بیان احكام نباید طولانی باشد تا موجب خستگی و كسالت مستمعین گردد. (حداقل 5 دقیقه و حداكثر 10 دقیقه)
2. بیان احكام و مسائل عام البلوی مانند مسائل نماز، وضو، خمس و.. اولویت دارد.
3. به كارگیری شیوه‌های جذاب و متنوع در بیان احكام مؤثر است. نیز پرهیز از شیوه‌های قدیمی از جمله روخوانی از رساله عملیه، یا عنوان كردن چند مسئله پشت سر هم بدون اینكه مسئله منقح شود و با مثالهای مناسب و گویا، ملموس گردد و یا اینكه جمع بندی و نتیجه گیر ی شود.
4. سعی شود كه یك حكم و یا یك مسئله برای یك جلسه بیان شود و یا حداقل در خصوص یك موضوع با مثالهای ملموس و در فرصت 5 الی 10 دقیقه‌ای توضیح داده شود.
5. در جلسه عمومی، احكام مشترك بین مراجع عنوان شود و در همان جلسه احكام اختلافی به نحوی كه جلسه به اطاله كشیده نشود بیان گردد و اگر اختلافات سبب طولانی شدن جلسه یا خلط مسائل و مباحث می‌شود، فقط اشاره شود كه در این مسئله نظر فلان مرجع متفاوت است و مقلدان آن مرجع می‌توانند پس از جلسه، استفسار كنند.